Gıda Bitkisi Ürünleri

Temel endüstriler ve bölgesel kalkınma bölümleri, optimum verim ve kaliteyi sağlamak için tarımsal mahsulün beslenmesi hakkında bilgi sağlamak için bir dizi agronomik gereksinimler üzerine araştırma yürütür ve destekler. Bitkiler başarıyla bir ürün yetiştirmek ve üretmek için bir takım gıda bitkisi ürünleri desteğine ihtiyaç duyarlar.

Özellikle çorak kırsal bölgelerde hava koşulları, zayıf toprak verimliliği ve bitkilerin besin maddelerini alma ve kullanma yeteneğini kısıtlayan sınırlı su kaynağı sebebiyle ciddi tarımsal sorunlar yaşanabilir. Gıda bitkisi ürünleri bu temel gereksinimleri yerine koyma anlamında çoğu zaman zaruridir.

Hem ekonomik açıdan hemde verim açısından çiftçilerin en önemli yardımcılarından biri olan gıda bitkisi ürünleri, gelişen teknolojinin besin anlamında ki en önemli avantajlarından birini sağlamıştır.

Tarımsal gıdalar için olmazsa olmaz gıda bitkisi ürünlerinin önemini kavrayabilmek için, bu besinlerin içeriğini oluşturan ve bitkilerin ihtiyacı olan temel maddeleri bilmek son derece önemlidir.

AZOT

Azot (N), ürünlerin büyümesi ve verimi üzerinde belirgin ve sıklıkla dramatik bir etkiye sahiptir. Toprak ve gübrede N’nin yönetimi zordur çünkü N çok sayıda dönüşüm geçirir ve topraktan kolayca kaybolur. Bu kayıplar yetiştiricileri üç temel nedenden dolayı ilgilendirir:
1) kayıplar bitki büyümesini ve mahsul verimini olumsuz yönde etkileyebilir ve sıklıkla etkiler,
2) N nitrat formunda kaybolduğunda, yeraltı suyu ve içme suyu kaynaklarının kontaminasyonu olasılığı vardır ve
3) Kayıp N’yi değiştirmek pahalıdır.

Azot Girişleri:

N döngüsünde, bitkiler tarafından kullanılan iki N kaynağı vardır: amonyum (NH4) ve nitrat (NO3). Ticari gübre kaynaklarına ek olarak, toprağa organik madde, gübre ve diğer organik artıklar ve bitki çöplerinin mineralizasyonu (organik N’nin amonyum ve daha sonra nitrata mikrobiyal dönüşümü) yoluyla mevcut N ilave edilebilir.

Azot Kayıpları:

Azot kayıpları çeşitli şekillerde ortaya çıkar. Mevcut toprak N’nin kaybı sadece yetiştiricilerin parasına mal olmakla kalmaz, hem hava hem de su kalitesini olumsuz etkileme potansiyeline sahiptir. N kayıplarının nedenini anlamak, üreticilerin N kullanım verimliliğini artırmak ve olumsuz çevresel etkileri en aza indirmek için yönetim kararları almalarına yardımcı olabilir.

FOSFOR

Toprak testi, gübre dereceleri ve öneriler için fosfor (P), P2O5 (fosfat) olarak adlandırılır. P’yi bu formda uygulanmaz, ancak söyleyiş açısından uzun yıllar boyunca standart haline gelmiştir. Diğer önemli işlevlerin yanı sıra fosfor, bitkilere metabolizmasını yönlendirmek için fotosentez tarafından harcanan enerjiyi kullanma aracı sağlar. Bu besin maddesinin eksikliği, bitkisel büyümenin bozulmasına, zayıf kök sistemlerine, zayıf meyve ve tohum kalitesine ve düşük verime yol açabilir. Bununla birlikte, aşırı toprak fosfor seviyeleri, yüzey suyu kalitesi üzerindeki potansiyel olumsuz etkiden dolayı endişe vericidir. Çoğu fosfor kaybı akışla ortaya çıkar, ancak toprak seviyelerinin çok yüksek olduğu durumlarda, yer altı kayıpları meydana gelebilir.

Toprak fosforu çok çeşitli formlarda bulunur. Bazı fosfor toprak organik maddesinin bir parçası olarak bulunur ve organik madde ayrıştıkça bitkiler için kullanılabilir hale gelir. Çoğu inorganik toprak fosforu toprak minerallerinin yüzeyine (ör. Demir ve alüminyum oksitler) sıkıca bağlıdır. Yaklaşık 6.5 pH seviyesinde ılık, nemli, iyi havalandırılmış topraklar, bu formların her ikisinin de salınmasını optimize eder. Bitkiler oldukça büyük miktarlarda fosfor gerektirir, ancak herhangi bir zamanda bitki kökleri için mevcut olan fosfor seviyeleri genellikle oldukça düşüktür. Toprak testleri, toprağın büyüme mevsimi boyunca bağlı formlardan fosfor sağlama yeteneğini değerlendirmeye çalışır. Bir toprak testi fosforun düşük olduğunu ve gübrenin gerekli olduğunu gösterdiğinde, önerilen oranın hemen mahsul ihtiyaçlarını karşılaması ve toprak fosfor seviyelerini optimum aralığa (yani, inşa et ve sürdür) oluşturmaya başlaması amaçlanır. Fosfor önerileri gübre analiziyle korelasyon sağlamak için genellikle P2O5 olarak ifade edilir. Toprak testi seviyeleri optimum aralığa ulaştığında, çıkarmayı değiştirmek ve toprak seviyelerini korumak için sadece az miktarda fosfor gerekir.

Toprak testi sonuçlarınız optimum seviyelerin üzerinde ise, fosfor uygulaması gereksizdir ve sınırlandırılmalıdır. Toprak fosfor seviyelerinin aşırı olduğu yerlerde, fosfor uygulaması ortadan kaldırılmalı ve yüzeysel su kaybını sınırlandırarak yüzey suyu kontaminasyonu riskini en aza indirmek için ilave adımlar atılmalıdır.

POTASYUM

Potasyum (K), P’ye benzer şekilde gıda bitkisi ürünleri içinde can kurtarıcı olarak ifade edilir ve P2O5 olarak adlandırılır. K için mahsul ihtiyacı değişir. Bitkiler stomatları açmak ve kapatmak ve nitratları köklerden yapraklara taşımak için potasyum kullanır. Potasyum, bitkiler tarafından en fazla miktarda emilen besin olarak nitrojene rakip olur. Azot gibi, mahsuller her büyüme mevsiminde nispeten büyük oranda bitki mevcut potasyum alır. Potasyum eksikliği olan bitkiler azot ve suyu verimli bir şekilde kullanamazlar ve hastalıklara karşı daha hassastırlar. Mevcut potasyumların çoğu değiştirilebilir katyon olarak bulunur. Doğal toprak minerallerinden ve killerdeki sabit formlardan potasyumun yavaş salınması, mahsulün uzaklaştırılması ve liç ile kaybedilen potasyumun bir kısmını yenileyebilir. Ancak bu yetenek sınırlı ve değişkendir. Optimum verimi korumak için genellikle gübreleme gereklidir.

KALSİYUM

Kalsiyum genellikle uygun kireçleme materyalleri seçilirse kireçleme ile yeterli miktarlarda sağlanır. Toprak pH değeri yüksekse ve Ca gerekiyorsa, az miktarda kalsiyum nitrat gübresi olarak uygulanabilir. Ca ayrıca, Ca veya süperfosfat içeren kalsiyum sülfat (alçıtaşı) uygulanarak pH’ı etkilemeden de uygulanabilir.

MAGNEZYUM

Magnezyum, klorofil üretimi ve azot metabolizması için gereklidir. Yüksek toprak potasyum seviyeleri magnezyum alımının azalmasına neden olabilir. Magnezyum eksikliği, yaprak kenarından başlayan yaşlı yapraklarda interveinal kızarıklık ile karakterizedir. Magnezyum, potasyum ve kalsiyum arasında uygun bir denge sağlamak önemlidir. Bu üç besin ve fosfor, bitkiler uykuda olduktan sonra geç sonbaharda uygulanabilir. Besinler daha sonra kök bölgesine hareket edebilir ve büyüme ilkbaharda tekrar başladığında kullanılabilir.

KÜÇÜK ELEMENTLER

Küçük elementlerin toprak testleri ile doğru bir şekilde analiz edilmesi zordur. Bitki doku analizleri, bitkilerin yeterli miktarda küçük element alıp almadığını belirlemek için daha güvenilirdir. Küçük elementlerden, toprak seviyelerini takviye etmek için bor (B) ve Çinko (Zn) en çok ihtiyaç duyulanlardır.

Tüm bu maddeler çoğu zaman yeterli oranlarda tarım alanlarında bulunmaz. Varsa bile yıllar içerisinde yapılan ekimler sonucu toprakta azalarak yetersiz seviyeye inecektir. Bu amaçla Gıda Bitkisi Ürünleri her türlü yetiştiricinin vazgeçilmez yardımcısı olmalıdır.

Ürünler için https://www.ufuktarim.com/gida-bitkisi-urunleri tıklayın.